Zoofilia

We wstępie chcę zaznaczyć, że nie chcąc skakać po różnych tematach postanowiłem przedstawić kolejną parafilię, którą jest zoofilia. Czynię tak ze względu na fakt, że pierwsze moje wpisy rozpocząłem od innej parafilii tj. od pedofilii. Będę starał się trzymać w moim konstrukcie przedstawiając kolejne zagadnienia dotyczące "zboczeń seksualnych". Zboczenie kojarzy się nam jednoznacznie z czymś złym, ma charakter stygmatyzujący i dlatego zastąpiono to określenie parafilią, czyli zaburzeniem seksualnym. Będę przedstawiał tylko te parafilie skatalogowane w DSM - 5, z którymi spotkałem się w swoim życiu.

1. Parafilia to konwencjonalny termin medyczny zastosowany najpierw przez Stekela (1924) zamiast "zboczenia" i wprowadzony do DSM - III w 1980 roku. W "Seksualność człowieka" Johna Bancrofta określenie parafilia jest następująco tłumaczone: "...grecki źródłosłów to (para) oznaczający "przy/obok" oraz filia - "umiłowanie" lub "przyjaźń". Nie od rzeczy będzie w tym miejscu przypomnieć, że całe rodziny "filii" i "-izmów" można przypisać Moneyowi, który uwielbiał tworzyć neologizmy. Wikipedia (en.wikipedia.org) wymienia 106 terminów tej kategorii, większość sugerujących rzadkie zachowania seksualne, na temat których, oprócz nazwy, niewiele wiadomo. Do lepiej znanych "-filii" zaliczają się nekrofilia (seksualne zainteresowanie zwłokami) i zofilia (seksualne zainteresowanie zwierzętami), a do mniej znanych - formikofilia (podtyp zoofilii obejmujący mrówki lub inne owady) oraz klismafilia (osiąganie satysfakcji seksualnej poprzez wlew doodbytniczy). Podejście to jednak koncentruje się na rodzajach (różnych parafilii - moja dop.), a nie na mechanizmach wyjaśniających, a na dodatek trąci nieco zawiłą medykalizacją (Moser 2001), której wolę unikać". (str. 293)

2. O zjawisku zoofilii w młodości dowiedziałem się od mojej babci ze strony taty. Przekazała mi informację, że żołnierze rosyjscy gdy przechodzili przez teren Bełchatowa "gwałcili" kozy. Kobiety i dziewczęta w tym czasie były schowane w stodołach i podziemnych piwnicach. Na tamten czas były to dla mnie nieprawdopodobne opowieści.

Czytając wnikliwie literaturę przedmiotu i poznając zagadnienie zoofilii uświadomiłem sobie dramaty osób, które zostały dotknięte tym zaburzeniem - parafilią. Spotkałem od 2009 roku pięć osób (4 mężczyzn i 1 kobietę), które w wywiadzie opowiedziały mi o swym dramacie z przeszłości. Tych zdarzeń nie wymaże się z pamięci, ale można przez konsultacje z psychologiem, seksuologiem i duchownym jeśli ktoś jest wierzącym zmniejszyć traumę wynikającą z tych parafilnych doświadczeń z dzieciństwa, młodości i młodej dorosłości. Przedstawię jedną taką prawdziwą opowieść mężczyzny.

3. Pacjent p. Ryszard (imię zmienione) l. 60 przedstawiał mi w wywiadzie klinicznym, że będąc dzieckiem był samotny. Rodzice wysyłali go do pilnowania krowy i kozy na pastwiskach. Był dzieckiem żyjącym w odosobnieniu od innych dzieci, bo pochodził z ubogiej rodziny, mieszkającej poza wioską pod lasem. W swoich reminescencjach - ruminacjach bardzo przeżywał swój dramat odrzucenia przez inne dzieci z wioski i ze szkoły. Dzieci go wyśmiewały i lekceważyły. Kiedy miał ok 7/8 lat chodził sam na pole pod lasem i tam spędzał czas bawiąc się w łapanie pijawek, motyli, "dmuchając" żaby. Jego głównym zajęciem było tzw. "palowanie krowy i kozy". Kiedy zaczął dojrzewać w wieku 14/15 lat nie miał żadnych doświadczeń personalnych i seksualnych z dorastającymi dziewczętami, bo był nadal poza zasięgiem swoich rówieśników. Nie umiał sobie poradzić z narastającym popędem seksualnym a masturbacja mu nie wystarczała, dlatego pierwszym jego zainteresowaniem i doświadczeniem ukierunkowanym seksualnie na zwierzęta była kura. To pierwsze seksualne doświadczenie sprawiło mu przyjemność i korzystał z tego rodzaju zaspokojenia; później skierował swoje zainteresowania na kozę, którą mieli w swym gospodarstwie. Kiedy poszedł do wojska zaspakajał swoje zoofilne potrzeby z psem - suką, która była w koszarach. Po wyjściu z wojska zakochał się, ożenił i już nie wrócił do zoofilnych zachowań. Ma dzieci, które założyły swoje rodziny. Po długiej trzygodzinnej rozmowie ze mną poczuł ulgę, że mógł o tym komuś w końcu opowiedzieć. Podałem nr kontaktowy do siebie, ale już nie zadzwonił i nie prosił o konsultację.

4. W Kryteriach Diagnostycznych DSM - 5 (American Psychiatric Association - 2013) zoofilia włączona jest do "Inna określona parafilia" 302. 89 gdzie czytamy: 

"...Kategoria inna określona parafilia jest stosowana w sytuacjach, w których lekarz pragnie podkreślić, że dany przypadek nie spełnia rozpoznania parafilii. 

By to osiągnąć, stosuje się zapis "Inna określona parafilia", a następnie konkretny powód użycia tej kategorii (np. "zoofilia").

Niektóre przykłady przypadków, które mogą zostać opisane jako "inne określone", to: skatolgia telefoniczna (obsceniczne rozmowy telefoniczne), nekrofilia (zwłoki), zoofilia (zwierzęta), koprofilia (kał), klizmafilia (wymiociny), urofilia (mocz) - utrzymują się one przez co najmniej 6 miesięcy i powodują istotne kliniczne cierpienie albo upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub w innym ważnym obszarze". (str. 328)