Blog Post
Homoseksualność cz. I
Padre Camillo • wrz 26, 2019
Homoseksualność - próba analizy przyczyn genetycznych i biologicznych
Może kogoś zastanawiać dlaczego przystępuję do omawiania homoseksualności od strony genetycznej i biologicznej ? Zwracam jednak w ten sposób swoją uwagę na homoseksualność ponieważ wiele osób, które spotkałem absolutnie nie bierze pod uważność tego podstawowego czynnika, którym jest natura - biologia. Oczywiście w następnych rozdziałach dotyczących homoseksualizmu będę podawał też inne przyczyny odpowiedzialne za tworzącą się orientację czy inaczej tożsamość homoseksualną. W dobie rozwoju nauk: psychologii, psychiatrii, seksuologii i innych dyscyplin naukowych należy brać pod uwagę z uważnością również podstawowe nauki użyteczne do wyjaśnienia zagadnienia homoseksualności. W rozdziale nie znajdziemy ocen moralnych a naukowe przedstawienie konstytucji homoseksualnej.
1. Badania z udziałem bliźniąt jednoznacznie wskazują na wyższą zgodność orientacji u bliźniąt jednojajowych niż dwujajowych od czasu pojawienia się pierwszych doniesień dotyczących homoseksualizmu. "Wyniki wskazują na zarówno genetyczne, jak i swoiste wpływy środowiskowe na rozwój tożsamości seksualnej. Sugerują też, że wpływy genetyczne są silniejsze u mężczyzn niż kobiet (Mustanski i wsp. 2002). John Bancroft, "Seksualność człowieka", (s. 171).
W 1993 roku Hamer i wsp. przedstawili wyniki badań rodzin 114 homoseksualnych mężczyzn. Zaobserwowali wyższy odsetek homoseksualizmu u wujów i kuzynów ze strony matki, lecz nie ze strony ojca, co sugeruje dziedziczenie związane z chromosomem X po stronie matki. Następnie zbadano powiązania DNA u 40 par braci o tożsamości homoseksualnej, i u 64 % spośród nich (znacznie więcej niż 50 % typowe dla normalnego rozkładu prawdopodobieństwa) wykryto podobne związki ze znacznikami znajdującymi się w obszarze Xq28 na długim ramieniu chromosomu X. Wysunęli zatem hipotezę , że przynajmniej u niektórych homoseksualistów występuje gen uczestniczący w ocenie orientacji seksualnej w okolicy Xq28 chromosomu X, który mężczyźni dziedziczą po matce.
a) Podjęto trzy próby powtórzenia tego wyniku badań. Grupa Hamera doniosła o pomyślnym powtórzeniu próby, którą wzbogacono o ocenę par braci niezgodnych pod względem tożsamości seksualnej. "Wykazano, że u 22 % podobieństwa okolicy Xq28 występują znacząco rzadziej niż można by się spodziewać (Hu i wsp 1995). W tym samym badaniu przeanalizowano Xq28 pod kątem występowania związków z parami sióstr - lesbijek, jednak żadnych prawidłowości nie stwierdzono".
(s. 171).
b) Turner (1995) przedstawił dalsze dowody z badań genealogicznych rodzin i zaobserwował, że u homoseksualistów, lecz nie u lesbijek jest znacząco niższy odsetek krewnych płci męskiej po stronie matki. Na tej podstawie wysunął hipotezę, że wynika to z utraty płodów męskich przejawiającej się jako poronienia lub niepłodność. Ocenił, że nadwyżka zgonów płodów męskich nad żeńskimi wynosiła aż 36 %. Turner stwierdził " (...), i prawidłowość tę skojarzył z danymi pochodzącymi z rodzin, w których występowało każde z dziewięciu różnych "półśmiertelnych" zaburzeń mających swoje źródło genetyczne w okolicy Xq28 (np. choroba Addisona, moczówka prosta nerkopochodna i zespół łamliwego chromosomu X), łącząc w ten sposób dziedziczenie homoseksualizmu z tego rodzaju patologiami".
(s. 171).
c) Kobiety mają dwa chromosomy X. Jeden dziedziczą od ojca, a drugi od matki. Mężczyźni z oczywistych względów dziedziczą jedyny chromosom X od matki. U kobiet zwykle jeden chromosom X w każdej komórce ulega przypadkowej deaktywacji, więc zwykle wszystkie tkanki składają się w przybliżeniu z 50 % z komórek, z chromosomami X pochodzącymi od matki i w 50 % od ojca. "Bocklandt i wsp. (2006) zbadali ten rozkład u 97 matek homoseksualnych mężczyzn oraz w liczącej 103 kobiety dobranej grupie kontrolnej. Znacząco więcej matek homoseksualistów wykazywało skrajne skrzywienie deaktywacji X tzn. 90 % komórek danego rodzaju miało ten sam chromosom X: 23 % u matek dwóch lub więcej synów homoseksualistów, 13 % u matek jednego lub więcej synów homoseksualistów i 4 % u kobiet z grupy kontrolnej.
Zinterpretowano to jako dowód, że chromosom X reguluje orientację seksualną, przynajmniej u niektórych mężczyzn, przypuszczalnie w wyniku jak dotąd niezidentyfikowanego naznaczenia genetycznego (imprintingu) na chromosomie X (tzn. genu, którego rodzaj ekspresji zależy od rodzica, od którego pochodzi)".
(s. 171).
d) U transseksualistów typu mężczyzna - kobieta, lecz nie u transseksualistów typu kobieta - mężczyzna Green i Keverne (2000) zaobserwowali odmienne proporcje ciotek do wujków od strony matki podobne do znajdowanych u mężczyzn homoseksualnych. Postawili więc hipotezę, że naznaczenie genetyczne na chromosomie X, który uniknął deaktywacji, może odgrywać pewną rolę w tym procesie.
Badacze "(...) powołali się także na dowody z badań nad zespołem Turnera (XO), w którym dziecko może odziedziczyć gen X albo od ojca (Xp), albo od matki (Xm). Proporcja Xm do Xp u osób z zespołem Turnera wynosi 70 : 30, co stanowi dowód na utratę płodów o genotypie Xp. (...) U tych z Xm częściej występowały problemy społeczne związane z cechami behawioralnymi typowymi dla chłopców. Dlatego Xm miał w pewien sposób wpływ na maskulinizację mózgu, a Xp miał wpływ na feminizację mózgu.
Na tej podstawie Green i Keverne (2000) stwierdzili, że, w procesie prawidłowego rozwoju chłopcy zawsze dziedziczą X od matki, lecz gdyby dziedziczyli X od ojca, zachodziłaby możliwość feminizacji ich zachowań społecznych".
e) W najnowszym studium przeprowadzono analizę genomu 456 osób ze 148 rodzin, w których występowało dwóch lub więcej braci o tożsamości homoseksualnej (Mustanski i wsp. 2005). Stawiając sobie za cel poszerzenie wcześniejszych analiz, które koncentrowały się na chromosomie X, badacze stwierdzili że: "ze względu na złożoność zjawiska orientacji seksualnej można założyć, że uczestniczą w niej liczne geny, z których wiele będzie miało raczej charakter autosomalny niż związany z płcią. Słabe powiązanie stwierdzone na podstawie badań chromosomu X mogą wyjaśnić w najlepszym razie zaledwie ułamek ogólnej dziedziczności męskiej orientacji seksualnej w odniesieniu do bliźniąt".
(s. 172).
2. Dane na temat tożsamości płci potwierdzają dawno temu postawioną hipotezę, że homoseksualizm stanowi konsekwencje zaburzeń maskulinizacji mózgu, która przebiega w sposób niepełny u mężczyzn homoseksualnych, a nadmierny u kobiet homoseksualnych.
Na początku XX wieku Hirschfeld (1913) sformułował pogląd, że homoseksualista stanowi hormonalną odmianę osoby o cechach interseksualnych (charakterystycznych dla obu płci). Wraz z rozwojem nowoczesnych metod badania poziomu hormonów zainteresowanie tą hipotezą powróciło w postaci badań poświęconych poszukiwaniu różnic wewnątrzwydzielniczych między dorosłymi osobami homoseksualnymi i heteroseksualnymi. Zauważono, że u dorosłych mężczyzn homoseksualnych i heteroseksualnych nie występują różnice poziomów androgenów w krwiobiegu (Meyer - Bahlburg 2000).
a) Podczas prawidłowego kobiecego cyklu owulacyjnego estrogen wywołuje dodatnie sprzężenie zwrotne pod koniec fazy pęcherzykowej, co prowadzi do znacznego wzrostu poziomu hormonu luteinizującego (LH) poprzedzającego owulację. "Na tej podstawie wysnuto wniosek, że mózg homoseksualistów nie został właściwie zdefeminizowany, co miało stanowić dowód biologicznych podstaw ich orientacji".
(s. 169).
b) W nowszym badaniu prowokacją estrogenem na jądra stwierdzono mniejszą odpowiedz jąder (tzn. mniejszy wzrost poziomu testosteronu) na wzrost poziomu LH w grupie homoseksualnej. "Dlatego niższe ujemne sprzężenie zwrotne związane z oddziaływaniem testosteronu na przysadkę u homoseksualistów jest najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem dla wyraźniejszego poziomu LH w opisanej grupie. Innymi słowy, różnica odpowiedzi podwzgórza okazała się w rzeczywistości różnicą odpowiedzi jąder i jako taka była prawdopodobnie niezwiązana z defeminizacją mózgu. Styl życia przeważający u homoseksualnych mężczyzn w rozpatrywanym czasie mógł w różny sposób wpływać na czynność jąder, np. przez używanie marihuany".
c) Gooren (1986) wykazał, że u transseksualistów obojga płci odpowiedz podwzgórza na prowokację estrogenem odpowiada dominującemu środowisku hormonalnemu. Tak więc, przed chirurgicznym zabiegiem zmiany płci reakcja podwzgórza odpowiadała płci genetycznej. Po zabiegu (czyli kastracji) przebiegała ona w przeciwnym kierunku.
d) Oddziaływanie dwuetylostilbestrolu (DES) jest interesujące, gdyż prowadzi do zainteresowań biseksualnych lub homoseksualnych u niewielkiego odsetka kobiet. Tego rodzaju dane dotyczące kobiet potwierdzają mniejszą stabilność żeńskiej tożsamości seksualnej.
e) Funkcjonalna asymetria mózgu oznacza stopień lateralizacji jego czynności między dwoma półkulami. "Istnieją pewne dane na temat lateralizacji u mężczyzn niż u kobiet. Skromny materiał dowodowy sugeruje, że wzorzec aktywności mózgu u homoseksualistów plasuje się w połowie drogi między heteroseksualnymi mężczyznami i heteroseksualnymi kobietami (Mustanski i wsp. 2002)".
(s. 170).
f) Istnieją pewne dowody na to, że "jądro śródmiąższowe przedniego podwzgórza (INAH 3, jedno z jąder przedniego pola przedwzrokowego) - mniejsze i zawierające mniej neuronów u kobiet niż u mężczyzn - jest mniejsze u homoseksualistów niż u mężczyzn heteroseksualnych, chociaż nie różnią się one pod względem liczby neuronów (Hines 2002).
3. Wstępne dane pochodzące z badań czynnościowych mózgu funkcjonalnym rezonansem magnetycznym (fMR) w odpowiedzi na preferowane bodźce seksualne wykazują podobne wzorce czynnościowe mózgu u mężczyzn homoseksualnych i heteroseksualnych, gdy bodziec należał do kategorii preferowanej, z tym że u mężczyzn homoseksualnych zanotowano większą aktywność ciała migdałowatego w odpowiedzi na bodźce preferowane (Bailey i wsp. 2006).
Biorąc pod uwagę powyżej w wielkim skrócie przedstawione przez badaczy analizy w literaturze przedmiotu mogę stwierdzić, że są powody na to, że za orientację: heteroseksualną, biseksualną, homoseksualną odpowiada nasza natura. Potwierdzają to badania naukowe z dziedziny biologii i genetyki. Bazowałem podając powyższą wiedzę na naukowej publikacji Dr n. med. Johna Bancrofta pt. "Seksualność człowieka".
Pamiętne spotkanie ze św. Wandą Półtawską - przyjaciółką duchową św. Jana Pawła II w Krakowie dn. 6 października 2023 r. Poniższy wiersz o tym spotkaniu napisałem w dniu jej przejścia do Nieba 24 października 2023 r. (w pół godz.)
Wiersz pt. "Miłosierny Panie niech mi się stanie..." napisałem 22 października 2023 r. po moich duchowych i ludzkich przeżyciach w Kalwarii Pacławskiej i w Markowej.
Wiersz pt: "Wielkie Upokorzenie ku Wielkiemu Przeistoczeniu" powstał w 15 minut 2 lipca 2023 r. sprowokowany zadanym mi pytaniem: "Ile dziewczyn uratowałem z procederu prostytucji?"
Wiersz napisany 11 czerwca 2023 r. "w tri miga" (15 min). Tytuł jest w j. aramejskim a brzmi: "He hle ine"
Wiersz powstał 11 czerwca 2023 r. "w tri miga"! (15 min). Tytuł jest w j. aramejskim i brzmi: "Szehlete mne"
Wiersz pt. "MALHUTAH - KRÓLESTWO" w podtytule "Zaduiszczi - Zadośćuczynienie" został napisany 17 maja 2023 r. w Wigilię Uroczystości Wniebowstąpienia Pana Jezusa a zarazem w Wigilię 103 Rocznicy Urodzin św. Jana Pawła II w 2 godziny
Ten wiersz napisałem 17 II 2023 r. Eksponuję go z racji 103 rocznicy urodzin naszego ukochanego świętego papieża Jana Pawła II na 18 maja 2023 r.
Eksponuję w tej części 3 wiersz mojej kuzynki Doroty P. z Bełchatowa pt. "Przyszłość"
Wiersz pt: "Odmów początek pacierza. Zakładaj deski na nogi i jedź do Nieba" jest napisany 5 lutego 2023 r. pod Harendą w Zakopanym ku czci i pamięci Św. Jana Pawła II w 18 rocznicę Jego przejścia do Nieba - niechaj On nam dopomaga na teraz i na zaś
Zamieszczam dwa wiersze, które napisała Dorota P. z Bełchatowa. Ich tytuły to: "Przyszłość", "Czym jest przyszłość?"
Ks. Marek Poryzała ukończył w 2013 r podyplomowe studia z zakresu seksuologii klinicznej w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jest kompetentny jeśli chodzi o pomoc terapeutyczną zarówno dla ludzi wierzących jak i niewierzących. Jest specjalistą z doświadczeniem w zakresie różnych uzależnień.
Kontakt
„Miałam okazję poznać księdza Marka w sierpniu 2017 roku. Znajomość utrzymujemy do tej pory. Zaimponował mi umiejętnością takiego działania, żeby życie innych ludzi było chociaż trochę lepsze. Jego aktywność idzie w parze z kwalifikacjami do udzielania pomocy psychologicznej a predyspozycje wspierają w sytuacjach kryzysowych. W swoich działaniach mediacyjnych dał się poznać jako profesjonalista, autentyczny, naturalny i otwarty na drugiego człowieka. W sprawach ważnych jest bezkompromisowy, konkretny i zasadniczy. W swojej pracy łączy w syntetyczny sposób wiarę, psychologię i seksuologię. Ma duże doświadczenie w prowadzeniu konsultacji małżeńskich. Zdarza się, że samodzielne rozwiązywanie konfliktów generuje kolejne problemy. Jeśli chce się ratować swoje małżeństwo warto sięgnąć po pomoc. Komunikatywność księdza Marka wskazuje, że ma do takich zadań powołanie.
Jest bezstronny, dyskretny i dyspozycyjny. Czytałam, że mediator to
tłumacz ludzkich pragnień. Zachęcające, prawda?“
Marzenna Wiśniewska, Bydgoszcz
„Marek Poryzała to kapłan - człowiek - ideowiec. Bez wątpienia odmienia życie innych ludzi stawiając nowe wyzwania, wymagania, perspektywy...
Jest pasterzem, który gorliwie kieruje dusze ludzkie ku Światłości. Zawsze w centrum stawia Trójcę Przenajświętszą i Błogosławioną Maryję Dziewicę. Podczas pracy z nim poznałem go jako wizjonera, osobę bardzo kreatywną, myślącą nieszablonowo. Osobę, która cały czas szuka rozwiązań, rozwija się wszechstronnie dzięki czemu może doskonalić siebie i innych.
Człowiek z ludu wzięty, dla ludu ustanowiony..“
Stanisław "Kadłubek", Słupsk