II cz. Autobiografii "Byłem innym księdzem", rozdz. XIX - 2017/2018 r

Jestem zatem w Bełchatowie od 1 sierpnia 2017 r. i mieszkam u mojej cioci Janiny S. Zajmuję się kwiatkami na werandzie. Rosną różne kwiaty. W doniczkach są pelargonie. Obrywam uschły kwiatostan. Podlewam pomidory i warzywa w szklarni, koszę trawę, porządkuję powoli obejście przy obu budynkach. Nie nudzę się, bo znajduję sobie nowe zajęcia, aby wypełniać wolny czas. Ciocia jest osobą apodyktyczną, o czym mówiła mi jej córka Katarzyna K. Zawsze kiedy przygotowała obiad wołała mnie, abym już przychodził. Przerywałem swoje zajęcia przy domu i szedłem spożyć obiad.

W grudniu i styczniu odśnieżam szerokie chodniki przy domu. Czas takiej pracy to około 2/3 godziny. Poznają mnie powoli najbliżsi sąsiedzi z obydwu stron i podziwiają zarówno porządek wokół domów, jak i moje prace, które wykonuję. Były to dla mnie bardzo miłe słowa i tym bardziej motywujące mnie do dalszych działań. Przyjeżdża często kuzynka Dorota P. zaopatrując ciocię Janinę S. w leki i zakupy. Zainstalowuję w komputerze cioci fb, aby miała kontakt z córką Katarzyną K. i jej córkami. Jeżdżę po karty telefoniczne i doładowania Internetu. Wigilię i Boże Narodzenie 2017 r. przeżyliśmy w rodzinie tj.: ciocia Janina S., Dorota P., p. Joanna i ja. Łamaliśmy się opłatkiem, spożywaliśmy potrawy wigilijne, rozmawialiśmy. W Boże Narodzenie była uroczysta Msza św. i świąteczny obiad.

(Przepraszam, że napisałem ten wstęp w czasie teraźniejszym. Uczyniłem to ze względu na pozytywne emocjonalne przeżycia).

1.Od 1 do 8 listopada 2017 r. odprawiam Msze św. za naszych bliskich Zmarłych. Systematycznie brała w nich udział kuzynka Dorota P. Po Mszach św. spotykaliśmy się na ciastku i herbacie w kuchni. Rozmawialiśmy o Zmarłych kim byli i jak żyli we wcześniejszych czasach. Dowiedziałem się więcej o swojej rodzinie ze strony cioci Janiny S. i kuzynki Doroty P.

Kiedy zaczął się okres grzewczy chcąc zaoszczędzić na cieple skręcałem kurki i ogrzewałem tylko jeden pokój gdzie pracowałem przy komputerze i spałem. Korzystałem z wody, ale zanim doleciała ciepła woda do budynku, w którym mieszkałem mijało dużo czasu i brałem natrysk w zimnej wodzie. Nie było to dla mnie trudnością po przejściach w Kolsku w starej szkole gdzie miał powstać ośrodek terapeutyczny.

2. Oczekiwałem z nadzieją, że przyjdzie pozytywna odpowiedz od Abp Wacława Depo z pozwoleniem na wyjazd do pracy duszpasterskiej w Republice Czeskiej. Czas się wydłużał. W listopadzie 2017 r. czułem się podobnie jak obecnie, że Abp Wacław Depo i Kuria Metropolitalna w Częstochowie traktują mnie jak "zepsute powietrze".

Przeżywałem kryzys wiary. Poprzez Ks. Roberta z Kościoła Narodowego nawiązałem kontakt z Bp Adamem Rosik. Zadzwoniłem do niego i powiedziałem mu o moich problemach z Abp Wacławem Depo. Bp Adam Rosik powiedział mi, że jest również zniesmaczony jego postępowaniem wobec wyznawców z Kościoła Narodowego w Wieluniu. Abp Wacław Depo na spotkaniu i rozmowie z Bp Adamem Rosik był bardzo miły, ale później okazał się faryzeuszem. W niedługim czasie po ich spotkaniu wydał rozporządzenie dla wszystkich parafii w Wieluniu, aby wierni z Kościoła Katolickiego nie korzystali z Mszy św. sprawowanej przez Ks. Prob. Roberta w Kaplicy Kościoła Narodowego. Wiele osób z Kościoła Katolickiego chodziło wcześniej na Msze św. do Kaplicy Kościoła Narodowego. Mówiłem do Bp Adama Rosik o ewentualnym przejściu pod jego jurysdykcję. Dałem jednak sobie czas na poważną decyzję życiową. Uważam teraz, że to był kolejny traumatyczny dla mnie czas na podniesienie się w wierze. Oprócz Mszy św., Różańców, Koronek, Czytań duchownych, fizycznej pracy towarzyszyło mi motto św. Maksymiliana Marii Kolbe: "Rób co możesz a resztę zostaw Maryi Niepokalanej".

3. Moja siostra Mariola S. z Czeskiej Republiki napisała email do Abp Wacława Depo, aby dał mi szansę pracy w Czechach lub inne dobre dla mnie rozwiązania dalszego pełnienia posługi kapłańskiej. Odpowiedzi nie otrzymała.

Według sugestii Marioli S. postanowiłem coś robić, aby rozwiązać tę moją trudną sytuację życiową. Znalazłem się bowiem na kolejnym "zakręcie".

Umówiłem się na spotkanie i rozmowę z Abp Stanisławem Nowakiem - seniorem. W dniu 5 stycznia 2018 r. pojechałem do niego, do Częstochowy. Rozmawiałem z nim o Ks. Janie K., który wystąpił z szeregów kapłańskich, i że mi też przychodzą myśli, aby przejść do Bp Adama Rosik a nawet wystąpić całkowicie z kapłaństwa. Mówiłem mu, że napisałem kolejne pismo - prośbę do Abp Wacława Depo i nie mam kolejny raz odpowiedzi na moją prośbę.

Abp Stanisław Nowak powiedział mi wtedy: "Coś Ty bracie chcesz wystąpić z kapłaństwa? Zrobiłeś tyle dla Boga. Nawracałeś te niemoralnie prowadzące się dziewczyny, napisałeś tyle książek, masz tę swoją stronę grzechy.com. Nie myśl o tym i nie rób tego!".

Abp Stanisław Nowak sugerował mi, że skoro jestem z Bełchatowa a jest to teren Archidiecezji Łódzkiej, to lepiej będzie umówić się z nowym Abp Grzegorzem Ryś, i może on coś pomoże w mojej sprawie?

Abp Stanisław Nowak na zakończenie spotkania pobłogosławił mi i wręczył kopertę ze swoją emeryturą (1200 zł). Oświadczyłem mu, że odprawię Msze św. Gregoriańskie w jego intencjach. Powiedział pokornie uśmiechając się, że nie trzeba. (jednak poprowadziłem w styczniu i lutym 2018 r. Msze św. w jego intencjach).To prawdziwy człowiek, chrześcijanin, kapłan, arcybiskup. Do Abp Stanisława Nowaka przyjeżdżają księża "poturbowani" przez Abp Wacława Depo i Kurię Metropolitalną w Częstochowie

Żyłem jeszcze wtedy nadzieją, że nastąpi w końcu zmiana na lepsze ze względu na trwający od 2013 r. konflikt z Abp Wacławem Depo.

4. W dniu 5 lutego 2018 r. pojechałem na spotkanie i rozmowę z Abp Grzegorzem Ryś. Byłem bardzo kulturalnie przyjęty przez sekretarza Abp Grzegorza Ryś i poczęstowany kawą. Arcybiskupowi Grzegorzowi Ryś zdałem relację z mojego wyjazdu do Rzymu i opowiedziałem dalszy ciąg mojego życia jak to przedstawiłem w poprzednich rozdziałach mojej II cz. Autobiografii "Byłem innym księdzem". Powiedziałem podsumowując, że odkąd wstąpił na urząd Abp Wacław Depo byłem traktowany jak "trędowaty" i nie było innego statusu dla mnie, jak tylko jako rezydenta, i że nie wiem czy będę mógł przejść do Archidiecezji Łódzkiej, i być w końcu normalnym wikariuszem. Powiedziałem mu, że moim charyzmatem jest niesienie pomocy potrzebującym, i czy będę mógł realizować swoje dalsze kapłaństwo jako kapelan więzienny, czy szpitalny wśród chorych. Abp Grzegorz obiecał mi, że postara się porozmawiać z Abp Wacławem Depo, ale zaznaczył: "Nie wiem, czy Cię do mnie puści".

Na zakończenie Abp Grzegorz Ryś pobłogosławił mi na dalszą drogę w kapłaństwie. (spotkanie trwało 40 min.).

c. d. n.