Homoseksualność cz. III

1. Współcześnie obserwuje się, że popęd seksualny wraz z aktami seksualnymi został odłączony od prokreacji i tu nie tylko chodzi o aktywność homoseksualną ale przede wszystkim o aktywność heteroseksualną. Młodzi ludzie traktują seks jako zaspokojenie potrzeb seksualnych, co ma na celu uzyskanie przyjemności i satysfakcji z niej wynikającej. Możemy to nazwać ludzkim szczęściem. W takim znaczeniu i homoseksualizm nie odbiega od powyżej przedstawionych współczesnych standardów, i w swej istocie nie różni się od zachowań heteroseksualnych. Ocena zjawiska homoseksualizmu na przestrzeni wieków ulegała licznym przemianom.

a) W starożytnej Grecji elementem kultury i obyczajowości były powszechne wśród mężczyzn zachowania homoseksualne. Dorośli Grecy mieli rodziny, byli związani z kobietami, żonami, a poza tym jednak fascynowali ich młodzi, dojrzewający chłopcy i młodzieńcy. Można zatem stwierdzić, że byli oni homoseksualni lub bardziej precyzyjne biseksualni. Kobiety miały podobne zachowania jak ich mężowie. Miłość między kobietami nazwano lesbijstwem. Nazwa ta pochodzi od greckiej wyspy Lesbos, na której największa poetka starożytności Safona uprawiała, propagowała i opiewała miłość między kobietami. 

b) W Rzymie istniał również homoseksualizm, ale nie należało się z nim obnosić, choć nie podlegał on karaniu czy potępieniu. Dopiero obyczajowość judeochrześcijańska określiła otwarcie i kategorycznie swój negatywny stosunek do orientacji homoseksualnej. 

Dr med. Andrzej Jaczewski podkreśla w swej publikacji o homoseksualizmie: "Uznano wszelkie przejawy takich zachowań za naruszenie planu stwórcy, a także obyczajowości i ostro karano. Od tego czasu w naszej cywilizacji zaczęto się mniej lub bardziej drastycznie odnosić do zachowań homoseksualnych. Tak było m. in. w średniowiecznej Europie. 

Byli to: Bolesław Śmiały (może był to wynik starań o powszechne zohydzenie króla - biskupobójcy), młodziutki Władysław Warneńczyk (takie zarzuty przekazał do Watykanu nuncjusz papieski), niewątpliwie Henryk Walezjusz, a wreszcie powszechnie nielubiany Michał - Kotrybut - Wiśniowiecki, którego współcześni oskarżali o wiele niegodziwości, w tym także o "pazioróbstwo". (s. 135). 

c) Osoby walczące o wolność seksualną i tolerancję wobec zachowań seksualnych często wykorzystywali obszerne listy znanych pisarzy i artystów, których poezję często cytowali. Ze względów historycznych należy wymienić m. in. Sokratesa, Platona, Aleksandra Wielkiego, Leonarda da Vinci oraz Michała Anioła. Wymienia się ich jako osoby homoseksualne.

 Do wielu znakomitych artystów w grupie homoseksualnej należy wspomnieć: Szekspira, Oskara Wild'a; muzyków: Czajkowskiego, Szymanowskiego, Rachmaninowa, Brittena oraz wybitnego polskiego muzykologa Waldorfa. 

Zachowania homoseksualne łączono również z badaczami bliższej nam epoki: Hirschweldem i Kinseyem. Ludzie homoseksualni spełniali doniosłe role w historii świata.

d)W czasach nowożytnych homoseksualizm nie tylko był krytycznie oceniany przez obyczajowość, ale takie zachowania były surowo karane więzieniem a nawet śmiercią w krajach arabskich.

 W Europie karalność zniesiono, w Anglii w połowie XX wieku (przy czym należy nadmienić, że dotyczyło to tylko mężczyzn). Szczególnie surowo karano mężczyzn homoseksualnych w hitlerowskiej III Rzeszy. Osoby homoseksualne wysyłano do obozów koncentracyjnych, gdzie w hierarchii więźniów byli traktowani gorzej niż Romowie i Żydzi. Po wyzwoleniu obozów byli przewożeni do innych więzień i odbywali zasądzoną karę pozbawienia wolności za praktyki homoseksualne. Było to zgodne z obowiązującym wtedy w Niemczech Kodeksem karnym. 

e) Homoseksualizm był wrogo traktowany i karany w państwach totalitarnych, dużo łagodniej w państwach demokratycznych. 

Za Dr n. med. Andrzejem Jaczewskim przytoczę inne odniesienia do osób homoseksualnych: "W Polsce, zgodnie z kodeksem Napoleona, który był podstawą naszego porządku prawnego, homoseksualizm nigdy nie był karany. To, że geje i lesbijki byli różnie, często wrogo traktowani przez obywateli a czasami przez instytucje stanowi już inne, odrębne zagadnienie.

2. Na podstawie literatury przedmiotu (podobnie jak uczyniłem to w rozdziałach poświęconych heteroseksualności), należy się odnieść do porównań miedzy kulturowych jeśli chodzi o homoseksualność. W społeczeństwach przedindustrialnych traktowano homoseksualizm pozytywnie lub go tolerowano w 49 spośród 78 badanych społeczeństw, przy czym homoseksualizm kobiet występował w 17 z nich. 

Blackwood (1985) opisał 95 kultur, w których występował homoseksualizm kobiet lub transseksualizm typu kobieta - mężczyzna. 

Broude i Green (1980) zaobserwowali, że w 70 społeczeństwach, na temat których istniały wystarczające dane, homoseksualizm był obecny lub rozpowszechniony w 41 %. Homoseksualizm w 50 % był akceptowany przez różne społeczeństwa. 

Dr n. med. John Bancroft w swojej naukowej publikacji pt. "Seksualność człowieka" powołuje się na przeprowadzane przez innych specjalistów analizy badań i podkreśla, że: 

 Carrier (1980) zacytował Meksyk jako przykład tego rodzaju kultury machismo. W tego rodzaju społeczeństwach pełnienie roli czynnej (insertor) podczas kontaktu seksualnego z mężczyzną transseksualnym było względnie dopuszczalne, pod warunkiem, że nie był to jedyny wzorzec jego zachowania. Zachowanie to nadal postrzega się jako wyraz męskiej dominacji. Piętnowany był natomiast osobnik bierny (insertee), którego traktowano jako wybryk natury, i który przynosi ujmę płci męskiej". (s. 277).

a) Jednym z ważnych przykładów dotyczących zinstytucjonalizowanego homoseksualizmu jest kultura Sambii, o której wiele napisał Herdt (1981, 2000). Sambia to górskie plemię w Papui Nowej Gwinei (część Melanezji). Ludzie z plemienia Sambii przeważnie byli myśliwymi z pewnymi cechami społeczeństwa ogrodniczego. Liczebność plemienia wynosiła około dwa tysiące osób. Byli podzieleni na sześć  głównych grup  złożonych z klanów patrylinearnych. Mieszkali w wioskach z członkami pewnej liczby innych klanów. Ich kulturę świat zachodni poznał dopiero w 1957 roku. Podczas badań antropologicznych stwierdzono, że kultura sambijska była zdominowana przez mężczyzn i charakteryzowała się wrogością między klanami. Agresja wobec innych klanów była wyznacznikiem męskości. Kobiety były podporządkowane mężczyznom i przekazywane były do innych klanów w celu zawarcia małżeństwa. W tej społeczności panowała silna segregacja płci.

Dr. n. med. John Bancroft w następujący sposób przedstawia obowiązujące w klanach wewnętrzne zasady dotyczące chłopców i młodych mężczyzn: "Pierwszych kilka lat dzieci spędzały pod opieką matek, w żeńskim komponencie kultury. W wieku mniej więcej 10 lat, chłopców przejmował od matek system męski i wprowadzał do wyłącznie męskiego  środowiska tzw. "sal sypialnych", najwyraźniej ukrywanych przed kobietami. Było to środowisko bardzo zseksualizowane. 

Usprawiedliwieniem wykorzystywania seksualnego młodych chłopców było przekonanie, że inseminacja nasieniem była niezbędna do ich skutecznej maskulinizacji". (s. 278).

Jest to kolejny przykład homoseksualizmu uwarunkowanego wiekiem (tzn. między mężczyznami i chłopcami), a także ujętego w formę rytuału plemiennego. 

b) Przykład z udziałem kobiet pochodzi z Lesotho (Republika Południowej Afryki). Powszechny wzorzec polegał na tym, że w bliskie związki emocjonalne wchodziły pary nastolatek, z których jedna, nieznacznie starsza, uczyła młodszą o tym, co to znaczy być kobietą. Często, choć nie zawsze pojawiały się między nimi kontakty seksualne, z których młodsza dziewczyna uczyła się własnej pojawiającej się seksualności bez obawy zajścia w ciążę (Gay 1985).

 Badacze Gagnan i Simon (1973) stwierdzają: "Gdy przyglądamy się własnej kulturze, znajdujemy sugestie bardziej ukrytego nieciągłego wzorca polegającego na seksualnych kontaktach męsko - męskich we wczesnym okresie pokwitania. Gagnon i Simon przeanalizowali pierwotne dane Kinseya, wykazując, ze 37 % mężczyzn, którzy przeżyli orgazm podczas seksualnego kontaktu z innym mężczyzną, głównie opowiadało o przeżyciach z wczesnego okresu pokwitania". (s. 278).

3. Osoby o orientacji homoseksualnej domagają się wciąż swoich ludzkich praw zrównania ich związków homoseksualnych ze związkami heteroseksualnymi, domagają się aby pary jednopłciowe mogły adoptować dzieci oraz innych praw wolnościowych w różnych krajach przychylnych im i akceptujących już związki homoseksualne, jak i w krajach, w których homoseksualizm jest potępiony i karany. 

Dlatego obecnie w różnych krajach są różnice w prawie państwowym, które wciąż się zmieniają i ewoluują ku akceptacji dążeń osób homoseksualnych. Wyróżnię w zakończeniu na podstawie literatury przedmiotu kraje przychylne i akceptujące homoseksualizm, i kraje gdzie jest on kategorycznie zabroniony: