Blog Post
Depresyjne zaburzenie osobowości
Padre Camillo • sie 10, 2019
Depresyjne zaburzenie osobowości, tzw. "Depresja duża", Dystymia
Przedstawię w niniejszym wpisie depresyjne zaburzenie osobowości. Nie znajdziemy go jednak we współczesnych Klasyfikatorach Zaburzeń Osobowości tj w DSM - 5 i ICD - 10. Okazuje się, że patologia osobowości depresyjnej jest zjawiskiem uznawanym przez szerokie grono praktykujących klinicystów. W losowej próbie doświadczonych psychiatrów i psychologów z USA 77 % badanych zgłosiło przypadki tego zaburzenia wśród leczonych pacjentów - było to drugie najczęściej stwierdzane zaburzenie osobowości (Western 1997). Patologia osobowości depresyjnej okazała się jedną z prototypowych kategorii diagnostycznych. W analizie czynnikowej została ta kategoria zgrupowana z innymi kategoriami osobowości lękowej - unikającej, zależnej - tyranizowanej oraz schizoidalnej - schizotypowej, które razem stworzyły kategorią nadrzędną: spektrum osobowości internalizujących.
1. Depresyjne zaburzenie osobowości w klasyfikacji DSM - 5 zostało włączone do alternatywnego modelu zaburzeń osobowości. Pewne elementy depresyjnego zaburzenia osobowości można znaleźć w konstrukcie depresyjności , czyli aspekcie osobowości klasyfikowanym w kategoriach cech związanych z negatywnym afektem i oderwaniem. W "Terapia poznawcza zaburzeń osobowości" autor Aaron T. Beck i wsp. definiują depresyjność jako: "uczucie przygnębienia, rozpaczy i/lub beznadziejności, problemy z poprawą takich nastrojów, pesymistyczne wizje przyszłości, wszechogarniający wstyd i/lub poczucie winy, niskie poczucie własnej wartości, myśli o samobójstwie i zachowania samobójcze" (American Psychiatric Association 2013; 779).
(s. 295).
Dotknę też tematu podobieństwa depresyjnego zaburzenia osobowości z "dużą depresją" i dystymią. Pacjenci z zaburzeniem osobowości depresyjnej niezależnie od sytuacji czują się przygnębieni i "przybici". Często stwierdzają, że trudno jest im wykrzesać w sobie choć trochę radości, szczęścia i jakiejkolwiek pozytywnej emocji. Sami siebie oceniają bardzo krytycznie i czują się niekompetentni i bezwartościowi; wszystko postrzegają w "czarnych kolorach". Prowadzą bardzo często samotny tryb życia, są wyizolowani od innych ludzi i nie chcą mieć z nimi żadnych kontaktów a jeśli takie następują - są bardzo niezadowoleni i źli na ludzi, bo uważają, że są niepotrzebni i wykluczeni. Nawet dobre czyjeś intencje i czyny mogą postrzegać bardzo negatywnie i nieprzychylnie.
Aaron T. Beck i wsp. przedstawiają, że: "Autorzy DSM IV TR (American Psychiatric Association 2000) jednoznacznie twierdzą, że zaburzenia tego nie należy diagnozować wówczas, gdy pacjent spełnia kryteria wyłącznie podczas epizodu "dużej depresji" albo stwierdzone objawy spełniają kryteria dystymii... Największym wyzwaniem diagnostycznym jest odróżnienie osobowości depresyjnej od dystymii... Obydwa cechuje poczucie braku własnej wartości oraz uczucie beznadziejności (Ryder i in. 2006).
(s. 297).
2. Zarówno tzw. "duża depresja", dystymia jak i depresyjne zaburzenie osobowości występują nie tylko u osób w podeszłym wieku, ale i u młodych dorosłych, jak również u osób wieku dojrzałym. Leczenie oczywiście tzw "dużej depresji", dystymii i depresyjnego zaburzenia osobowości należy do kompetencji psychologa, psychiatry jak i seksuologa i innych specjalistów zajmujących się terapią. Przedstawię krótko przykład starszej pacjentki u której w mojej ocenie nastąpił epizod tzw. "dużej depresji". Miałem okazję wielokrotnie z nią rozmawiać o życiu przeszłym i przyszłym oraz mogłem obserwować jej teraźniejsze zachowania.
P. Bożena l. 76 chorująca i lecząca się u kardiologa i innych lekarzy specjalistów jest bardzo zatroskana o swoje zdrowie i przyszłe życie. Korzystała ambulatoryjnie z badań i wizyt u lekarza kardiologa sprawdzając stan pracy serca, ciśnienia tętniczego, które jest dość zmienne. Na czas obecny jest zaopatrzona w działające bardzo dobrze na jej organizm leki. Problem nastąpił w wyniku choroby cukrzycy i w wyniku postępowania tej choroby. Nastąpiło u pacjentki niedokrwienie obydwu stóp. Dzięki pomocy córki i innych osób bliskich dostała się dość szybko do lekarza specjalisty i udrożniono jej przepływ krwi szczególnie do prawej stopy. Gdyby nie nastąpiła ta szybka interwencja to mogłoby zakończyć się amputacją palców u prawej stopy. Bardzo się tym przejęła i przejmuje do obecnego czasu. Jakie były moje spostrzeżenia?
W wyniku trudności ze zdrowiem pacjentka wyizolowała się i przestała wychodzić z domu. Dużo czasu przesypiała. Często użalała się nad swoją trudną sytuacją życiową i z tego powodu często płakała w wyniku niezrozumienia przez członków najbliższej i dalszej jej rodziny. Kompensacyjnie w swojej niemożności i samotności objadała się kilka razy w ciągu dnia i nocy. Była despotyczna - autorytarna wobec innych i wszystko musiało być wg jej dyspozycji i zaspokojenia jej potrzeb. Angażowała innych do opieki nad sobą, aby np. zawozić ją do lekarzy, zawozić na masaże, ale też żeby zaspakajać jej potrzeby w formie robienia zakupów. Dzięki swojej rodzinie i ich częstszym odwiedzinom od początku choroby jej prawej stopy pacjentka wychodzi powoli z depresji. Żyje obecnie wyjazdem na stałe do swojej córki i by być już pod jej stałą i bezpieczną opiekę.
Myślę, że ten wyjazd do rodziny na stałe przyczyni się do całkowitego wyjścia z depresji, jak również do zmiany na lepsze jej kondycji zarówno psychicznej jak i fizycznej. Myślę, że ten wyjazd powinien już nastąpić kilka lat wcześniej ponieważ p. Bożenie doskwierała samotność i beznadzieja. Teraz będzie mogła u boku córki i swojej rodziny doświadczać bezpieczeństwa, opieki i troski.
3. Przedstawię poniżej klasyfikację depresyjnego zaburzenia osobowości wg Aarona T. Becka i wsp :
"Typowe cechy dla depresyjnego zaburzenia osobowości : diagnoza różnicowa.
a) Dominuje raczej uczucie przygnębienia i nieszczęścia niż smutku.
b) W podstawowych schematach Ja przeważają motywy niekompetencji, braku znaczenia i nieudolności.
c) Profil poznawczy charakteryzuje pesymizm, krytycyzm oraz negatywny stosunek do siebie i świata.
d) Głębokie poczucie winy i żalu, wyrzuty sumienia.
e) Przewlekła anhedonia, niezdolność do odczuwania przyjemności, brak poczucia osiągnięć.
f) Podwyższone wyniki na skalach wrogości lub drażliwości jako cech charakteru.
g) Skłonność do zamartwiania się i rozpamiętywania problemów.
h) Pacjent jest negatywny, krytyczny, i bywa szorstki w kontaktach z innymi ludźmi".(s.298).
Być może ktoś z Twoich bliskich jest w takiej podobnej sytuacji i dlatego potrzebna jest Twoja interwencja, aby nieść pomoc i zabezpieczyć tę bliską Ci osobę przed samobójstwem. Osoba będąca w głębokiej depresji, dystymii nie jest w stanie sobą sama dobrze rozporządzać, i dlatego jest zdana tylko i wyłącznie na pomoc innych osób z rodziny, przyjaciół, sąsiadów.
Pamiętne spotkanie ze św. Wandą Półtawską - przyjaciółką duchową św. Jana Pawła II w Krakowie dn. 6 października 2023 r. Poniższy wiersz o tym spotkaniu napisałem w dniu jej przejścia do Nieba 24 października 2023 r. (w pół godz.)
Wiersz pt. "Miłosierny Panie niech mi się stanie..." napisałem 22 października 2023 r. po moich duchowych i ludzkich przeżyciach w Kalwarii Pacławskiej i w Markowej.
Wiersz pt: "Wielkie Upokorzenie ku Wielkiemu Przeistoczeniu" powstał w 15 minut 2 lipca 2023 r. sprowokowany zadanym mi pytaniem: "Ile dziewczyn uratowałem z procederu prostytucji?"
Wiersz napisany 11 czerwca 2023 r. "w tri miga" (15 min). Tytuł jest w j. aramejskim a brzmi: "He hle ine"
Wiersz powstał 11 czerwca 2023 r. "w tri miga"! (15 min). Tytuł jest w j. aramejskim i brzmi: "Szehlete mne"
Wiersz pt. "MALHUTAH - KRÓLESTWO" w podtytule "Zaduiszczi - Zadośćuczynienie" został napisany 17 maja 2023 r. w Wigilię Uroczystości Wniebowstąpienia Pana Jezusa a zarazem w Wigilię 103 Rocznicy Urodzin św. Jana Pawła II w 2 godziny
Ten wiersz napisałem 17 II 2023 r. Eksponuję go z racji 103 rocznicy urodzin naszego ukochanego świętego papieża Jana Pawła II na 18 maja 2023 r.
Eksponuję w tej części 3 wiersz mojej kuzynki Doroty P. z Bełchatowa pt. "Przyszłość"
Wiersz pt: "Odmów początek pacierza. Zakładaj deski na nogi i jedź do Nieba" jest napisany 5 lutego 2023 r. pod Harendą w Zakopanym ku czci i pamięci Św. Jana Pawła II w 18 rocznicę Jego przejścia do Nieba - niechaj On nam dopomaga na teraz i na zaś
Zamieszczam dwa wiersze, które napisała Dorota P. z Bełchatowa. Ich tytuły to: "Przyszłość", "Czym jest przyszłość?"
Ks. Marek Poryzała ukończył w 2013 r podyplomowe studia z zakresu seksuologii klinicznej w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Jest kompetentny jeśli chodzi o pomoc terapeutyczną zarówno dla ludzi wierzących jak i niewierzących. Jest specjalistą z doświadczeniem w zakresie różnych uzależnień.
Kontakt
„Miałam okazję poznać księdza Marka w sierpniu 2017 roku. Znajomość utrzymujemy do tej pory. Zaimponował mi umiejętnością takiego działania, żeby życie innych ludzi było chociaż trochę lepsze. Jego aktywność idzie w parze z kwalifikacjami do udzielania pomocy psychologicznej a predyspozycje wspierają w sytuacjach kryzysowych. W swoich działaniach mediacyjnych dał się poznać jako profesjonalista, autentyczny, naturalny i otwarty na drugiego człowieka. W sprawach ważnych jest bezkompromisowy, konkretny i zasadniczy. W swojej pracy łączy w syntetyczny sposób wiarę, psychologię i seksuologię. Ma duże doświadczenie w prowadzeniu konsultacji małżeńskich. Zdarza się, że samodzielne rozwiązywanie konfliktów generuje kolejne problemy. Jeśli chce się ratować swoje małżeństwo warto sięgnąć po pomoc. Komunikatywność księdza Marka wskazuje, że ma do takich zadań powołanie.
Jest bezstronny, dyskretny i dyspozycyjny. Czytałam, że mediator to
tłumacz ludzkich pragnień. Zachęcające, prawda?“
Marzenna Wiśniewska, Bydgoszcz
„Marek Poryzała to kapłan - człowiek - ideowiec. Bez wątpienia odmienia życie innych ludzi stawiając nowe wyzwania, wymagania, perspektywy...
Jest pasterzem, który gorliwie kieruje dusze ludzkie ku Światłości. Zawsze w centrum stawia Trójcę Przenajświętszą i Błogosławioną Maryję Dziewicę. Podczas pracy z nim poznałem go jako wizjonera, osobę bardzo kreatywną, myślącą nieszablonowo. Osobę, która cały czas szuka rozwiązań, rozwija się wszechstronnie dzięki czemu może doskonalić siebie i innych.
Człowiek z ludu wzięty, dla ludu ustanowiony..“
Stanisław "Kadłubek", Słupsk