Zagadnienie pedofilii - cz I

Na początku naszych trudnych rozważań związanych z delikatną sferą seksualną zaznaczam, że nie będę ekspertem w dziedzinie oceny religijnej i moralnej, ale będę przedstawiał poszczególne zagadnienia dotyczące seksualności człowieka od strony biologicznej, psychologicznej, kulturowej powołując się w tym pierwszym rozdziale na 50 - letnich doświadczeniach Dr Andrzeja Jaczewskiego. Lekarz dr Jaczewski swoje opisywane doświadczenia oparł m. in. na badaniach Prof. dr hab. Zbigniewa Izdebskiego. Przedstawił je w swej publikacji pt: "Seksualność dzieci i młodzieży - Pół wieku badań i refleksji".

1. Obecnie panuje wielkie zamieszanie w polskim społeczeństwie skoncentrowane na problemie pedofilii. Problem ten jest bardzo ważny, aby osoby pracujące w szkołach, ośrodkach gdzie mieszkają dzieci czyli w domach dziecka, w ośrodkach wychowawczych czuły się bezpieczne i nie były narażone na krzywdę m. in przez molestowanie czy inaczej na tzw. "zły dotyk". To bezpieczeństwo dzieci dotyczy też osób, z którymi się spotykają w różnych miejscach nie wykluczając parafii, czy kościoła. Panuje obecnie "ogromna stygmatyzacja" ludzi kościoła katolickiego, a przecież w grupie sprawców pedofilii są m.in. nauczyciele, wychowawcy, trenerzy sportowi i inni. Trzeba, tak myślę wziąć pod uwagę, że samo oskarżenie kogoś o molestowanie nie zawsze musi być prawdziwe. 

Dr med. Andrzej Jaczewski sugeruje i zaznacza, że " motywem do oskarżenia dorosłego ze strony dzieci czy młodocianych wychowanków może być chęć zemsty na wymagającym wychowawcy, nauczycielu bądź nielubianym księdzu. Pomówienie jest często taktyką w przypadku zemsty pracownika na kierowniku szkoły czy domu dziecka (...). Niejednokrotnie jest sposobem na pogrążenie rozwiedzionego ojca dziecka, którego nienawistna była żona oskarża o "molestowanie" dziecka w czasie kontaktów zagwarantowanych przez sąd. Wszystkie te przypadki szantażu mają wyjątkowo obrzydliwy charakter, zazwyczaj wciągane są w aferę dzieci czy młodzież" (Seksualność dzieci i młodzieży, str. 125). 

Dr med. Andrzej Jaczewski odniósł się również do odszkodowań za molestowanie seksualne: " Nie powinno płacić się bezpośrednio tych odszkodowań "ofierze", ale także przy każdym takim wygranym procesie odszkodowania finansowe powinny trafiać do instytucji i organizacji pozarządowych, pracujących na rzecz ofiar przemocy seksualnej".

Myślę podobnie, że ten sposób wypłacania odszkodowań zabezpieczy przed nadużyciami tzn. przed "oskarżeniami dla zysku".

2. W 2013 r. jeden z hierarchów kościoła katolickiego w swojej niefortunnej wypowiedzi użył słów: "że dziecko samo pcha się w objęcia (do łóżka) dorosłego". W tymże roku ukończyłem podyplomowe studia Seksuologii Klinicznej i byłem świeżo po egzaminie końcowym. W tamtym czasie analizowałem to stwierdzenie arcybiskupa z kościoła katolickiego i stwierdziłem, że są podstawy w 10 %, by tak można było to sformułować. Kiedy przez 15 lat katechizowałem dzieci i młodzież przy parafiach i później też w szkołach zauważałem, że dzieci z rodzin dysfunkcyjnych lub bez ojca biologicznego i przysposobionego rzeczywiście "kleiły" się do mnie jako do swojego katechety i mężczyzny. Prowadziłem wtedy terapeutyczną - misyjną grupę Maryja której uczestnikami było 3/4 dzieci i młodzieży z prawidłowo funkcjonujących rodzin i 1/3 z rodzin dysfunkcyjnych lub wychowujących się tylko z matką (zarówno dziewczynki i chłopcy). Akceptacja, którą ode mnie jako prowadzącego katechezy, Grupę Misyjną - terapeutyczną, i również jako człowieka - mężczyznę bardzo sobie cenili. 

Dr med. Andrzej Jaczewski miał podobne doświadczenia z dziećmi i młodzieżą prowadząc obozy harcerskie podczas wakacji. Miał też takie samo doświadczenie dotyczące swoich małoletnich pacjentów ponieważ pracował też w szkołach i placówkach opiekuńczych. Dr med. Andrzej Jaczewski poprzez swoje doświadczenia z dziećmi i młodzieżą stwierdza w swej tezie, "że młodzi chłopcy i dziewczęta potrafią prowokować, uwodzić dorosłych, aby zaspokoić swój rozwój seksualny, ale dorosły ma stawiać granice".

Podaje przykład młodych adolescentów na obozie harcerskim, którzy prosili go np. o smarowanie pleców kremem. Mogli przecież plecy nawzajem sobie posmarować i nie prosić o to swojego harcmistrza. Mój pogląd na te kwestie niedoboru akceptacji, bezpieczeństwa i prowokacji ze strony dojrzewających młodych osób jest tożsamy z doświadczeniami Dr med. Andrzeja Jaczewskiego.

3. Konkludując do powyższego mojego tekstu powołam się jeszcze raz na Dr med. Andrzeja Jaczewskiego, który w swoich przemyśleniach zamieścił tekst mojego "Idola" wychowawcy dzieci i młodzieży za których oddał swoje życie: "(...) Nasz klasyk i wzorzec wychowawcy, Janusz Korczak brał w domu sierot do łóżka dzieci pod swoją kołdrę. Dziś prawdopodobnie byłby oskarżony o czyn ewidentnie pedofilny! Tak czynił, bo jak tłumaczył dzieci miewają jakieś koszmarne sny i budzą się ze strachu z płaczem, w normalnych rodzinach uciekają wtedy pod kołdrę do rodziców. 

Zachęcał także wychowawców z nim pracujących do naśladowania swoich działań. Obecnie w Ameryce a także niekiedy i u nas, byłby oskarżony, skazany i pewnie trafiłby do więzienia. Pewnie na kilka lat, bowiem nasz wymiar sprawiedliwości akurat tu wykazuje wielką surowość".

Oczywiście nie zachęcam nikogo do takich zachowań wychowawczych! Nigdy, ale to przenigdy dorosły nie może wykorzystać żadnej sytuacji dotyczącej dziecka i młodej dorastającej osoby nawet w sytuacjach kiedy dziecko, młody człowiek "klei" się do kogoś dorosłego. To tzw. "klejenie" się dziecka czy młodzieży podyktowane jego rozwojem seksualnym, czy potrzebami bezpieczeństwa i akceptacji nie może być przez dorosłego nigdy wykorzystane. Dorosły ma natomiast postawić granice dla takich zachowań dziecka, czy młodych adolescentów! 

Janusz Korczak był doskonałym wychowawcą, o czym zaświadczył idąc razem z dziećmi i młodzieżą na śmierć w obozie! Zadaniem rodziców, opiekunów jest wyjaśnić dorastającym adolescentom te prowokujące impulsy seksualne wynikające z rozwoju. 

Po drugie serdecznie i życzliwie rozmawiać z dziećmi i młodzieżą na powyższe tematy oraz wyjaśniać, czym są uczucia, i jak je komuś możemy okazywać. Wyjaśniać też potrzeba mowę gestów m.in. "dotyku"; pouczać o naszych emocjach, wyobrażeniach, relacji do siebie i do innych i najważniejsze uczyć asertywności, czyli mówienia innym ludziom "NIE"!

4. Oglądając wnikliwie film dokumentalny panów Siekierskich pt: "Tyko nie mów nikomu" odniosłem wrażenie, że autorzy przedstawili tylko jeden aspekt problemu molestowania seksualnego w dzieciństwie. 

Długo rozważałem czy do tego filmowego dokumentu mam się odnieść i w jaki sposób metodyczny to uczynić? To co dziś przedstawiłem w oparciu o literaturę przedmiotu i z własnej obserwacji jest tylko w 20% pokazaniem zagadnienia dotyczącego pedofilii. W następnym wpisie odniosę się do powyższego problemu od strony krzywdy ofiar molestowania seksualnego, jak to uczynili panowie Siekielscy w swoim filmowym dokumencie. Dodatkową pomocną dla mnie literaturą przedmiotu jest mój "Elementarz Seksuologa" tj. "Seksualność człowieka" Dr n. med. Johna Bancrofta.