Przestępstwa seksualne cz. II

1. Z moich doświadczeń seksuologicznych wynika, że każdy człowiek (przede wszystkim dojrzewający i dorosły już mężczyzna) jest narażony również na zachowania dewiacyjne. Z tego tytułu, że jestem duchownym katolickim obserwuje zachowania behawioralne i seksualne u arcybiskupów, biskupów i duchownych katolickich, zarówno proboszczów, jak i wikariuszy.

Podaję te dane na podstawie moich 20 letnich obserwacji. Myślę, że około 40 % duchownych katolickich żyje w konkubinatach z kobietami, czyli w nielegalnych związkach. Na podstawie moich doświadczeń z kobietami zarabiającymi prostytucją na życie w celu również utrzymania swoich dzieci obliczałem (dotyczy to dziewczyn - prostytutek przydrożnych), że 1 % księży katolickich korzystało z ich usług seksualnych. Te ostatnio zapisane przeze mnie dane są precyzyjne i dokładne. 

Pozostali duchowni katoliccy, czyli około 20 % żyją wiernie wg zasad celibatu. Wnioskuję, że u tej grupy duchownych nastąpiła sublimacja popędu seksualnego. Biorę też pod uwagę, że niektórzy duchowni są aseksualni.

a) Bardzo przeżywałem w 2001 roku fakt wykorzystywania seksualnego młodych kleryków przez abp. Juliusza Paetza. Mój kolega ksiądz wikariusz (nie napiszę danych) nie chciał jechać do szkoły w Krzepicach, ponieważ bał się reakcji młodych ludzi ze względu na fakt, że jest duchownym katolickim. Zachęciłem go jednak twierdząc, że nie mamy odpowiedzialności społecznej a tylko i wyłącznie osobistą. Dzięki temu pokonał lęk i ja i on pojechaliśmy na lekcje religii. Na moich lekcjach podjąłem temat wykorzystywania seksualnego przez abp. Juliusza Paetza. Młodzi ludzie doskonale zrozumieli, że nie wszyscy arcybiskupi, biskupi, księża są tacy jak abp. Juliusz Paetz.

c) Przestępstwem jest też, kiedy z wyżej wymienionych czynów przeciwko osobom małoletnim, jeśli dokonany zostanie przez sprawcę w wieku poniżej 18 lat, chociaż surowość kary prawdopodobnie będzie niższa niż w przypadku sprawców w wieku powyżej 18 lat. 

Gdy osoby małoletnie uprawiają czynność seksualną z sobą nawzajem, będąc w tym samym lub zbliżonym wieku, gdy aktywność ta rzeczywiście odbyła się za obopólną zgodą  i nie zachodzą inne okoliczności obciążające, np. przymus lub deprawacja, czyny te zwykle nie są ścigane sądownie.

d) Inne podobne przestępstwa przeciwko dzieciom w wieku do lat 16. 

Spotkanie dziecka z zamiarem doprowadzenia do kontaktu seksualnego. Ta kategoria ma chronić dzieci przed osobami dorosłymi, które kontaktują się z nimi (nie tylko za pomocą łączy internetowych), a następnie spotkają się z nimi z zamiarem popełnienia przestępstwa seksualnego przeciwko nim podczas spotkania lub w terminie późniejszym. ("Seksualność człowieka", John Bancroft, s. 487.)

e) Przestępstwa przeciwko małoletnim w wieku do lat 18.

Kategoria ta obejmuje głównie czyny zabronione dokonywane z osobami małoletnimi w wieku 16 - 18 lat, którzy rzekomo wyrażają zgodę na aktywność seksualną  z osobą dorosłą piastującą odpowiedzialne lub zwierzchnie stanowisko wobec młodej osoby w jej środowisku (np. instytucja oświatowa lub osiedle mieszkaniowe) lub w kontekście rodzinnym (tzn. zamieszkiwanie w tym samym gospodarstwie domowym co dziecko i piastowanie wobec dziecka władzy rodzicielskiej, jak również związki określone przez więzy krwi, adopcję, przysposobienie, małżeństwo lub życie w wolnym związku). Do tej kategorii nie zaliczają się związki kazirodcze między osobami dorosłymi spokrewnionymi ze sobą. Znamiona czynu zabronionego wyczerpuje nie tylko aktywność seksualna z dzieckiem, ale także zachęcanie dziecka do jej podejmowania.