Masturbacja cz. II

Okres adolescencji to czas od 11 - 20 lat i wiąże się on z wielkimi zmianami biologicznymi, psychicznymi i w sferze seksualnej. Wielu adolescentów szczególnie chłopców przeżywa wewnętrzny problem dotyczący masturbacji. Przedstawię w niniejszym rozdziale to zagadnienie od strony zarówno biologicznej, psychologicznej i seksualnej.

Masturbacja w wieku dojrzewania związana jest z wyobrażeniami, fantazjami seksualnymi i ma zastępczy charakter - stanowi namiastkę aktu seksualnego.

Z badań Dr. Z. Izdebskiego przeprowadzonych wśród uczniów drugich klas ponadgimnazjalnych w 2004 roku czynności masturbacyjne wykazywało 69, 8 % chłopców oraz 26, 2 % dziewcząt. 

1. W literaturze przedmiotu przeważa pogląd, że masturbacja w okresie adolescencji jest zjawiskiem powszechnym, szczególnie w takich środowiskach, jak internaty czy domy wychowawcze. Bardzo ciekawe jest, że już w roku 1780 B. Judziłło w sprawozdaniu z wizytacji internatu klasztornego napisał: "(...) między konwektorami szkodliwy na zdrowiu i umysłowe władze samogwałtu nałóg tak się rozpowszechnił dalece, że nie było żadnego, co by się tej skazy zachował (...)". "Seksualność dzieci i młodzieży", Dr. med. Andrzej Jaczewski, (s. 102). 

Zazwyczaj masturbacji towarzyszą marzenia o treści seksualnej albo coraz częściej oglądanie materiałów pornograficznych w Internecie, telefonie komórkowym. U młodzieży o skłonnościach homoseksualnych marzenia mogą dotyczyć treści homoerotycznych. 

Przyczyny rozpoczęcia masturbacji mogą być różne, m.in. wpływ środowiska kolegów stosujących zaspokojenie seksualne przez autoerotyzm i zachęcających do tej czynności. Zdarza się też, że chłopiec (lub dziewczynka) zostają poddani aktowi masturbacji przez kolegę czy starszą osobę. Wielu jednak młodych chłopców zaczyna akty masturbacyjne bez uchwycenia wpływu otoczenia. 

W okresie adolescencji u chłopców występują częste, intensywne i długotrwałe wzwody penisa związane z przekrwieniem i gwałtownym rozwojem narządów płciowych. W żadnym innym okresie mężczyzna nie przeżywa tak silnego i stałego podniecenia seksualnego jak w okresie adolescencji.

Masturbacja w okresie dojrzewania jest często stosowanym sposobem rozładowania wyjątkowo nasilonego napięcia seksualnego. Zdarzają się jednak przypadki (10 %), że chłopiec czy dziewczyna po jednorazowym akcie masturbacji już nie powraca do tej czynności. Związane to jest z faktem, że każdy ma inny temperament i nasilenie napięcia seksualnego. 

W krajach europejskich chłopiec dojrzewa kiedy wchodzi w 14 rok życia. Pod względem biologicznym jest już na tyle dojrzały by mógł współżyć i począć dziecko. Jednak trudno mi jest wyobrazić sobie chłopca 14 letniego jako małżonka, czy tym bardziej ojca wychowującego dziecko (tym bardziej w adekwatnym wieku będącą dziewczynę jako małżonkę i matkę). Z rozwojem biologicznym nie idzie w parze rozwój psychiczny, emocjonalny i społeczny.

2. Zakłada się, że masturbacji w wieku adolescencji mogą sprzyjać predyspozycje psychiczne: nadmierna wstydliwość, nieśmiałość utrudniająca zbliżenie się do obiektu seksualnego, poczucie małej atrakcyjności. Rolę podobną mogą odgrywać względy podyktowane zakazami religijnymi i normami etycznymi panującymi w danej kulturze i społeczeństwie. 

Masturbacja jest zatem sposobem zaspokojenia popędu w celu rozładowania napięcia seksualnego, ale nie zaspakaja potrzeby więzi międzyludzkich i stąd powinna być zjawiskiem przejściowym. Młode osoby po pewnym czasie rozpoczynają współżycie seksualne i masturbacja maleje lub ustępuje całkowicie.

Dr. med. Andrzej Jaczewski wskazuje na fakt, że masturbacja jest czynnością zastępczą: "Masturbację jako czynność zastępczą należy interpretować, bo występuje u osób odosobnionych, niemających możliwości podejmowania kontaktów heteroseksualnych ( np. więzienia, zakłady poprawcze, wojsko, zakony, seminaria itp). Z badań Dr. Z. Izdebskiego na temat seksualności internautów (2010) wynika, że podejmowanie masturbacji wskazuje zdecydowana większość badanych internautów (85,8 %), stale masturbuje się ponad połowa respondentów (60, 7 %). 

3. W literaturze medycznej XIX i XX wieku spotykamy się z całkowitą krytyką masturbacji, która miała wpływać i wyrządzać szkody zarówno fizyczne, jak i psychiczne, powodować prawie wszystkie choroby nerwowe, psychiczne jak i weneryczne (ciekawe, że bez kontaktów seksualnych z osobą zarażoną można było zarazić się poprzez masturbację np. Kiłą, Rzeżączką i innymi chorobami przenoszonymi tylko i wyłącznie drogą płciową). 

Dr med. Andrzej Jaczewski podaje dane dotyczące np. nerwicy nabytej przez masturbowanie się w okresie dojrzewania i podaje w skrócie jej etiologię:

  "Rzeczywiście wielu młodych ludzi cierpiało na nerwicę w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości, ale nerwica nie była spowodowana onanizmem jako takim, lecz konfliktem wewnętrznym, poczuciem zagrożenia, lękiem przed skutkami tej formy zachowania seksualnego. Sądzono również, ze masturbacja może spowodować wiąd rdzenia kręgowego, porażenie kończyn dolnych, schizofrenię, otępienie umysłowe i wiele innych chorób, a także wyczerpanie fizyczne, psychiczne, uczucie permanentnego zmęczenia. Tłumaczono, że związana z wytryskiem utrata wysoko wartościowego białka w płynie nasiennym jest szczególnie dotkliwą stratą dla rozwijającego się onanizmu". (s. 106). 

4. Jako seksuolog klinicysta i psychoterapeuta behawioralny uważam , że niewątpliwie konieczne jest tłumaczenie młodym adolescentom, że masturbacja daje mniej przeżyć niż akt seksualny. Jest to forma niewątpliwie uboższa, pozbawiona składnika więziotwórczego. Myślę, ze należy również uczyć młodych ludzi tolerancji w dziedzinie spraw seksualnych, wyjaśniając im, że zaspokojenie popędu seksualnego, jeżeli tylko nie jest społecznie szkodliwe, to jest sprawą dla każdego indywidualną. 

Do połowy XX wieku, a niestety na niektórych terenach poszczególnych kontynentów powszechnie obowiązywał pogląd o konieczności zwalczania i "leczenia" masturbacji. Metody były niekiedy wprost drastyczne. Dr med. Andrzej Jaczewski w swej naukowej publikacji "Seksualność dzieci i młodzieży - pół wieku badań i refleksji" stwierdza, że:

  "W Stanach Zjednoczonych na przełomie wieku XIX i XX dziewczęta - które się masturbowały, a metody zastraszania nie skutkowały - poddawano zabiegowi amputacji łechtaczki. Takich zabiegów wykonano kilkanaście tysięcy. Dla chłopców wymyślano przeróżne metody - niekiedy przypominające tortury. Wiązano wiec im ręce przed snem tak, by nie mogli sięgnąć do podbrzusza. Produkowano przemyślne urządzenia, jak na przykład futerały na penisa zakładane na noc". 

Przykład przemian poglądów na temat masturbacji i działań "wychowawczo - terapeutycznych" pokazuje, jak wiele się zmieniło i jak szczęśliwsi są współcześni młodzi ludzie w stosunku do swoich dziadków i wcześniejszych pokoleń. Dr med. Andrzej Jaczewski podaje jeszcze inne względy dotyczące kościoła katolickiego. 

Twierdzi w zakończeniu rozdziału poświęconemu masturbacji w swej naukowej - badawczej publikacji: "Najbardziej obiecującym jest pogląd głoszony przez duchownego i lekarza w jednej osobie, księdza W. Okońskiego, autora książki "Wielka tajemnica". Książka ta była od czasów przedwojennych zalecana jako lektura dla młodych chłopców (ministrantów itp.). Ostatnie jej wydanie z lat 80 - tych XX wieku pt. "Wielka tajemnica" głosi, że masturbacja nie jest grzechem ciężkim i nawet jeżeli chłopiec po spowiedzi uległ i dokonał masturbacji przed sakramentem komunii świętej może do niej przystąpić. Książkę tę wydano w dość dużym nakładzie i rozdawano w kościołach z pieczątką "Dar Ks. Prymasa". Czyli można przyjąć, że pogląd ten był uznany przez oficjalne autorytety kościelne. To bardzo ważny aspekt w kraju, w którym rola kościoła jest znacząca, a poglądy głoszone przez osoby duchowne często są opiniotwórcze, także w realizacji przedmiotów szkolnych w tym "Wychowania do życia w rodzinie". (s. 111).

Przychylam się całkowicie do końcowej opinii Dr med. Andrzeja Jaczewskiego - seksuologa. Mam nadzieję, że wszyscy duchowni katoliccy mają zbliżone poglądy do mojego dotyczącego masturbacji w okresie adolescencji. Jako duchowny, seksuolog i psychoterapeuta stosujący się do metod DBT, czyli terapii dialektyczno - behawioralnej uważam, że chłopcy i dziewczęta dokonujący aktów masturbacji są od niej uzależnieni i wywiera ona na nich "przemożny" wpływ. Zatem niektórzy adolescenci są w niemożności powstrzymania się od aktów masturbacji, i stąd nie powinni odczuwać aż tak "wielkich" wyrzutów sumienia oraz traktować ten sposób samozaspokojenia seksualnego w kategoriach grzechu ciężkiego, ale traktować masturbację w kategoriach (przejściowego) uzależnienia wraz z możliwością przyjęcia komunii św. nawet po dokonaniu aktu masturbacji, tak jak to stwierdzał i ukazywał nasz polski katolicki moralista ks. W. Okoński. Przyznam, że na tamte dawne czasy kiedy byłem w okresie dojrzewania było to dla mnie rewolucyjne rozwiązanie życiowe. Obecnie też stosuję w praktyce jako duchowny i psychoterapeuta to jego kryterium - zasadę, którą poznałem 30 lat wcześniej.